De medaille van Tarek Abdelazim

Ooit gehoord van Tarek Abdelazim? Waarschijnlijk niet en voor mij was het tot gisteren ook een onbekende. Deze Egyptische gewichtheffer  werd tijdens de Olympische Spelen in Londen (2012) vierde in de klasse tot 85 kilogram en bleef daarmee buiten de medaillestatistieken van die Spelen. Tot gisteren.

Toen werd bekend dat de nummer twee van die Spelen, de Rus Apti Aoechadov ruim vier jaar na dato alsnog positief getest is op dopinggebruik tijdens de Spelen van Londen. Hierdoor moet hij zijn zilveren medaille inleveren en schuiven de nummers drie en vier een plekje op. Ineens dus toch een (bronzen) medaille voor Tarek!

Maar wat is die medaille emotioneel waard? Natuurlijk staat deze medaille voor een prestatie die wordt beloond met deze Olympische medaille, maar het hele gevoel van een huldiging op de Spelen ontbreekt hierbij. Om dit te compenseren wordt in Nederland in soortgelijke gevallen vaak nog wel een speciaal moment uitgekozen voor een alternatieve medaille-uitreiking, maar in tal van andere landen vrees ik dat de sporters bij overhandiging van een dergelijke medaille het moeten doen met een ferme handdruk in het kantoor van de baas van het lokale Olympisch comité. Niks geen applaudisserend publiek of middelpunt van de aandacht. 

Vanuit de Nederlandse politiek zijn hier al ideeën voor (ook voor andere internationale kampioenschappen), maar ik denk dat een Olympische medaille vanwege het unieke karakter op een speciale manier moet worden gehuldigd. Dit soort medailles horen niet op een klein veldje tijdens een nationaal kampioenschap te worden uitgereikt. Olympische medailles moeten (ook achteraf) in een vol stadion worden uitgereikt.

Mijn idee: ruim tijdens de slotceremonie van de Spelen een moment in om de sporters te huldigen die vanwege dopingzondaars hun oorspronkelijke huldiging zijn misgelopen. Op de schermen van het stadion prijken dan de namen van de nieuwe medaillewinnaars en hun prestatie.

De slotceremonie van de Spelen is een moment waarop vrijwel alle atleten aanwezig zijn en het Olympisch stadion vol zit. Dit is nog steeds geen vervanging voor de euforie direct na afloop van de oorspronkelijke wedstrijd en/of het volkslied bij een gouden medaille, maar ik denk dat op deze manier er in ieder geval meer dan genoeg respect wordt getoond voor de "echte" medaillewinnaar(s).

En nog een leuk extra ideetje bij bovenstaande: laat tijdens deze ceremonie een vliegtuig vol dopingzondaars die voor deze ceremonie verantwoordelijk zijn rondcirkelen. Dat mag dan met recht de "losersvlucht" worden genoemd!