14 augustus 2016

Mag het wat positiever?

Zojuist heb ik mijn TV met grof geweld uitgezet. In deze tijden waarin ik niks wil missen van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro mag dat een unicum worden genoemd. De reden? De constante diarree aan negatieve en suggestieve berichtgevingen over de prestaties van de Nederlandse ploeg. De spreekwoordelijke druppel was een compilatie van alle Nederlandse tegenvallers met daarbij de opmerking van Henry Schut "dat men op social media zo negatief doet over de Nederlandse Olympische ploeg".


Beste Henry, jij en je NOS-collega's zijn juist degenen die dit negatieve beeld schetsen.Waarom constant die nadruk leggen op alle tegenvallers van de Nederlandse ploeg? Tuurlijk, de zwemmers stellen teleur en her en der verliezen er Nederlandse sporters (ja, in de sport kan je ook verliezen!), maar daar staat tegenover dat bij het roeien, zeilen en (baan)wielrennen prima gepresteerd wordt en zelfs onverwachte medailles gewonnen worden. Even de ogen goed openen en je ziet dat Nederland het tot nu toe best goed doet. Zelf die vervloekte medaillespiegel was in Londen halverwege de Spelen minder goed gespekt dan nu in Rio het geval is.

Afgelopen nacht werden de tegenvallers van Ranomi en Dafne zo breed uitgemeten, dat de onverwachte gouden medaille van Ellis Ligtlee volledig in het niet verdween. Juist dit soort onverwachte (gouden) medailles zouden de sfeer een boost moeten geven en ervoor moeten zorgen dat de toon waarmee wordt gesproken over de Nederlandse ploeg beter wordt.

Het lijkt er haast op dat er voor de Spelen een eisenlijst is gemaakt met de te verwachten prestaties van het Nederlands team en dat elke wedstrijd van een Nederlandse Olympiër naast dat lijstje wordt gelegd. Vrijwel geen enkele prestatie wordt op zichzelf beoordeeld. Daarbij lijkt de medaillespiegel nog belangrijker te worden dan de sportwedstrijden zelf. Vooraf werd gepoogd Maurits Hendriks tot vervelens aan te verleiden om medailleaantallen te laten noemen. Hij weigerde dit telkens (en terecht!). De NOS bleef echter in de hosanna-stemming en volgens hen zou zelfs in het slechtste scenario het medaillerecord van Sydney 2000 overtroffen worden. Daardoor wordt er nu ongekend fel gereageerd als er een tegenvaller wordt genoteerd.

Toppunt was de finale van de 100 meter met Dafne Schippers die geen medaille won op die afstand. Er werden nog net geen kamervragen ingediend, maar het leek wel alsof een zekere gouden medaille werd verspeeld. Met een simpele blik op de wereldranglijst van dit seizoen op de 100 meter kan je het "tegenvallen" van Dafne Schippers echter prima relativeren tot een normaal verlies. Op de geschoonde ranglijst staat zij namelijk zevende op een dikke tiende van de top-3. De verschillen zijn klein, maar het geeft toch een indicatie van wat je kunt verwachten bij een volgende race. 

Het is al vaak genoeg gezegd: in Olympische finales tellen PR's en statussen niet. Niet voor niks dat slechts één deelneemster in de 100 meter finale een PR liep. In zo'n finale gaat het dan vaak niet om de tijden, maar om de (onderlinge) strijd, net zoals het gros van de zwemfinales. En dat is precies waar het de grondlegger van de moderne Olympische Spelen, Pierre de Coubertin, om ging toen hij de moderne Spelen vormgaf:

"Het belangrijke in het leven is niet de triomf, maar de strijd, het essentiële is niet om te hebben gewonnen maar om goed te hebben gestreden."

Geen opmerkingen: