Toch bleef dit "guppie" zich in de jaren erna verbeteren. Op nationaal niveau kroop ze langzaam naar de top en ook naar internationale maatstaven deed ze het steeds beter. Een vierde plek op de Europese Jeugdkampioenschappen op de 50m vlinderslag in 2010. Weliswaar een ondankbare plaats, maar wel een bevestiging dat er internationaal aansluiting was.
In 2012 was daar ineens een stroomversnelling. Vrijwel achteloos plaatste ze zich voor de finale van de EK kortebaan waar ze zelf nog het meest verbaasd was over haar geweldig Nederlands record in de halve finale. Dat de finale niet ging zoals de dag ervoor, was gewoon onervarenheid.
Daarna ging het helaas wat minder. Gelukkig zat ze niet bij de pakken neer. Sterker nog, de spullen werden ingepakt en de andere kant van de Atlantische Oceaan werd opgezocht. Zwemmen & studeren werden samengesmolten bij de Gulf Coast University in Florida. Zwemmen in de universiteitscompetitie in de Verenigde Staten, waar zwemmen een teamsport is die slechts in wedstrijdverband individueel beoefend wordt. Het was een goede zet, want het plezier in het zwemmen kwam met rente weer terug.
De progressie bleef echter op de belangrijke momenten uit. Daarom moest er vorig jaar toch nog iets omgegooid worden om dat heilige doel te halen. Afgelopen zomer vertrok ze naar University of Tennessee, de universiteit die bekend staat om de oranje (voorteken?) gekleurde teamkleding van haar sporters. Daar in Knoxville werd de rugslag geüpgrade naar de meest geavanceerde versie waarmee het gevoel direct gesterkt werd dat het harder kon.
Die bevestiging dat het harder kon, kwam niet veel later. Begin december zwom ze in Federal Way voor het eerst in bijna vier jaar een PR op de 100m rugslag. Vanaf dat moment was er de bevestiging dat het de goede kant uit ging. Vol zelfvertrouwen reisde ze daarom af naar Eindhoven waar deze week tickets naar een tropische bestemming te verdienen waren.
Woensdag kwam ze tot twee keer toe een kwart seconde tekort, maar donderdag, even na half tien 's avonds, stopte de tijd precies op tijd: 1.00,25, wederom een PR, maar ook precies de tijd die moest worden gezwommen! En dat zo laat op de avond, terwijl ze in het verleden eigenlijk vooral in de ochtenduren hard kon zwemmen!
Het interview na afloop van de race is wat mij betreft ook legendarisch, want het is een prestatie van formaat om vragen enigszins helder te beantwoorden als je lichaam tot op het laatste beetje energie leeggehaald is. Bovendien moet je maar antwoorden zien te verzinnen als je gedachten zich moeten verdelen over de pijn in je benen en de euforie van het behalen van je grote doel.
Kira, van harte gefeliciteerd met
je kwalificatie voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro!
je kwalificatie voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten