Eén van de reacties op deze race kwam van Maarten van der Weijden in de vorm van deze column. Hij stelt dat zwembadzwemmen stiekem gewoon saai is in vergelijking met openwaterzwemmen. Zelf zwem ik graag in het openwater (volgende week zelfs intercontinentaal), maar mijn hart ligt toch echt bij het zwembadzwemmen en daarom voel ik me geroepen om te reageren op de column van Maarten.
Er zijn twee redenen waarom ik zwembadzwemmen mooier vindt. In het zwembad heeft iedereen een eigen baan van 50m lang en 2,5m breed. Omdat deze banen worden afgebakend door lijnen (waar je als zwemmer absoluut niet mee in aanraking wilt komen!), is het niet mogelijk om een ellenboog of en heup geven om voor je plek te knokken. Je kunt de race van je concurrenten dus bijna niet beïnvloeden. Ook kan je amper voordeel halen uit de race van he tegenstander(s). Stayeren is onmogelijk, je kunt hooguit op de boeggolf van je buurman 'meeliften'. Je moet de race volledig dus op eigen kracht zwemmen. Kortgezegd: de beste zwemmer wint. Pieter van den Hoogenband kon vroeger 'uitrekenen' wat hij voor tijden moest zwemmen om te winnen, maar dat kwam vooral vanwege zijn exceptionele klasse. Tegenwoordig is er bijna geen enkele race meer waarop vaststaat wie er wint. Natuurlijk levert 'het zwembad' niet altijd spectaculaire beelden op, maar moet sport er altijd spectaculair uitzien om niet saai te zijn? Wat mij betreft niet.
De tweede reden waarom ik zwembadzwemmen zo mooi vind is vanwege het feit dat er voor elke zwemmer van elk niveau in het zwembad een extra concurrent is: de klok. Je kunt nog de beste zijn, als je het verliest van de klok (en dus van jezelf), dan is er toch de teleurstelling. Zie daarvoor de reactie van Ranomi Kromowidjojo na de gouden 100m vrije slag in 2012 in Londen: ze won voor het eerst individueel Olympisch goud, maar omdat ze een kwart seconde langzamer was dan haar PR, was er toch even een lichte aarzeling in de euforie. Dat is juist wat ik mooi vind: alleen met een perfecte race kan je tevreden zijn in het bad en dat is niet per definitie altijd de winnende tijd.
Bovenstaande neemt niet weg dat ik vandaag stiekem in de baas z'n tijd in mijn browser een tabblad met daarop de livestream van de 10km open had staan. En ja, mijn collega's keken gek op toen ik opsprong na het zilver van Ferry. Mocht mijn baas dit lezen: alvast excuses voor de vreugdesprong als morgen ene Sharon hard zwemt. Maar als ik volgende week mezelf klaarmaak voor de zwemtocht van Spanje naar Marokko, dan probeer ik zo goed en zo kwaad als het kan het zwembadzwemmen mee te pakken. Met of zonder drone-beelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten