Het is alweer even geleden dat je 'groots' in het nieuws was. Vandaar dat ik dit moment van journalistieke rust aanpak om je deze brief te schrijven. Ja, ik wil de vrijheid nemen om 'je' te zeggen tegen je. Dit is niet uit disrespect, dit is juist om de afstand wat te verkleinen zonder het respect te verliezen.
Ter zake: waarom is het persé nodig om alle standpunten die jij verdedigt op de negatieve manier te uiten zoals ik telkens voorbij zie komen in wat voor media dan ook? De druppel was natuurlijk jouw optreden tijdens de verkiezingsavond in Den Haag enkele weken terug. Natuurlijk is het een feit dat relatief gezien allochtonen een substantieel groter aandeel in criminaliteit hebben dan autochtonen, maar zoals jij het tijdens die avond omschreef, zou het zo zijn dat alle Marokkanen crimineel zijn.
Buiten dat vraag ik me af waar die enorme haat vandaan komt en waarom dit specifiek op Marokkanen en/of de islam is toegespitst. Heb je ooit weleens de preken tijdens kerkdiensten in de Bibelebelt gehoord? Die lopen nu niet echt over van respect voor andere geloven en/of vrouwen. Bovendien is de SGP nog steeds van mening dat vrouwen niet op een kieslijst horen en zou volgens uw collega-kamerlid Kees van der Staaij zwanger worden van een verkrachting een keuze van de vrouw zijn ipv een gevolg van de verkrachting zelf. In mijn ogen is dat net zo'n onderdrukking van vrouwen, iets waar jij (en de PVV) juist zo'n afkeer tegen hebben. Als de PVV echt staat voor vrijheid, waarom wordt er daarover dan met geen woord gerept?
Kort voor de verkiezingen voor de Tweede Kamer in 2012 heb jij een uurtje radio mogen maken. In dat uurtje beantwoordde je vragen van luisteraars. De manier waarop je daar sprak maakte op mij veel meer indruk dan de manier waarop je normaal gesproken verbitterd je toespraken doet. Zeker toen je aan Tofik Dibi (die de dag erna radio ging maken) enkele vragen stelde, hoorde ik een rustige man waarmee een goed gesprek mogelijk zou zijn. Je zei dat je het met zijn standpunten niet eens was, maar wel respect voor zijn politieke strijd had. Ik denk dat als je op diezelfde toon ook de PVV zou leiden, je veel meer respect zou krijgen van jouw politieke opponenten en het Nederlandse volk. Waarom ben je niet op die manier verder gegaan? Waarom is je toon juist steeds harder geworden?
Omdat er in jou echt wel een respectvolle politicus schuilt (zie bovenstaand voorbeeld), wil ik je drie positieve adviezen meegeven waarmee je volgens mij
1) probeer de toon van jouw betogen respectvol te houden. Het is heel makkelijk om ergens fel tegenin te gaan als je je punt wilt maken, maar de kracht schuilt juist in het gebruiken van een rustige en respectvolle toon. Actie = reactie. Als ik al op een negatieve manier tegen/over iemand begin te praten, dan is de kans nihil dat diegene mij op een nette manier antwoordt (en terecht!). Als ik daarentegen op een normale manier reageer, dan is er al een enorme reden minder dat de ander onrespectvol reageert.
2) stop met het plaatsen van bevolkingsgroepen in hokjes op basis van afkomst. Noem een crimineel van Marokkaanse afkomst een crimineel en niet een Marokkaan. Volkert van der G. wordt ook nog steeds een moordenaar genoemd in plaats van 'die Nederlander'.
3) wellicht het meest aparte advies: ga eens voor de klas staan op een middelbare school of MBO in een achterstandsgebied. Praat met leerlingen over de problemen waar zij tegenaan lopen in het dagelijks leven. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat dit zeer verhelderend kan werken, zowel voor de leerling als voor jouzelf. Het verhaal van leerlingen van een dergelijke school zorgt er vaak voor dat je met een hele andere kijk tegen problemen aankijkt en er achter komt dat de oplossing vaak op een heel ander vlak ligt dan het puur en alleen bestrijden van afwijkend gedrag.
Ik hoop dat bovenstaande adviezen je in ieder geval aan het denken zetten.
Met vriendelijke groet,
Victor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten